Om 5:30 uur gaat de wekker. Het is tijd om op te staan en de grote dag is eindelijk aangebroken: ik ga naar de United States! Na de laatste spullen te hebben gepakt en een bakkie koffie te hebben gedronken, vertrek ik met mijn ouders naar Düsseldorf Airport. Hoe dichter we bij het vliegveld aankomen, hoe meer het begint te kriebelen. Eenmaal aangekomen, check ik mijn backpack in en ga ik met pap en mam ontbijten. Na het ontbijt is het tijd om afscheid te nemen en door de gate te gaan. Ik merk dat mijn ouders het zwaar hebben en zie mam haar tranen bedwingen. Nog een laatste knuffel en een kus en dan is het toch echt zover. Aan de andere kant van de gate wacht de security check. Alle spullen leg je in een bak dat door de scan gaat en dan ga je zelf door de scan. In de cilindervormige scanner moet ik mijn handen omhoog doen als het apparaat zijn werk doet. Het lijkt alsof ik op weg ben naar Alcatraz, maar dan met de niet-toeristische route. Gelukkig kom ik zonder problemen het vliegtuig in. 8,5 uur, 2 maaltijden, en wat leuke gesprekken later, landen we op JFK Airport. Voordat ik mijn bagage kan pakken, moet ik eerst door de paspoortcontrole. Nu is controle niet helemaal het goede woord. Al je vingerafdrukken worden genomen, ja, alle tien. En daarna mag je nog even in de camera kijken voor een foto van je gezicht. Een woord als "Bioregistratie" zou beter passen dus. Maar goed, ik kom er zonder problemen door en vind mijn backpack meteen bij de baggage claim. Na nog een laatste controle mag ik dan eindelijk de straat op. Met shuttle train ga ik naar Jamaica station en neem daar de E-train naar Queens Plaza, waar mijn hostel ligt. Tijdens mijn E-train rit word ik vergezeld door twee donkere mannen die de drums bespelen tijdens de rit voor wat zakgeld. Ik vind mijn weg naar het hostel, check in, ga naar mijn kamer, doe mijn backpack in de kluis, en besluit wat te gaan eten. Ik loop vanuit het hostel de straat over op zoek naar een eettent. Na een kwartier zie ik de subway liggen en besluit daar wat te eten. Ik vervolg mijn weg na het eten richting het water. De zon schijnt, er is een mooi veldje met voetballende kinderen, en in de verte zie ik een ferry. Ik neem de ferry naar Manhattan voor $4 en merk aan de andere kant meteen wat Alicia Keys bedoelde met "concrete jungle" in het liedje Empire State of Mind. Alles is groot, groter, grootst in Manhattan. Ik heb geen route uitgestippeld, dus ik loop maar wat willekeurige streets en avenues door. Tijdens mijn 3 a 4 uur durende looptoer zie ik onder andere het Empire State Building, een stuk Broadway, Bryant Park, en op de weg terug de Queensboro Bridge, die me weer bij het Hostel brengt. Ik merk dat ik helemaal kapot ben van de lange reis als ik mijn Hostelkamer binnenkom. Benen doen pijn en mijn ogen hangen op half 7. Ik ontmoet een nieuwe roommate uit Brazilië genaamd Rodrigo en we besluiten samen een burger te gaan eten. Na het eten is het tijd om naar bedje te gaan